Może ktoś zrozumie
*ZIMOWE SZCZEWICZKI*
Pani Krysia, przedszkolanka,
Już sie fest nerwuje.
Czeko na małego Janka,
Aż tyn sie łobuje.
Wcióngo harboł pół godziny
I łobuć niy może!
Wprowdzie jedna noga driny,
Ale z drugóm - gorzyj.
Jak nareszcie sie udało
Łobuć mało stopa,
Zarozki sie okozało,
Że bydzie utropa!
Już sie do dóm wybiyrała
Pani przedszkolanka,
Jak ze zgrozóm usłyszała,
Cichy głosik Janka:
"Sóm na łopa łobleczóne" -
- Przedszkolanka w sztresie!
Łebóń tym jest ubawióny,
Łónyj - beczeć chce sie!
"Dyć niy moga go udusić,
Trza sie łopanować!
Do uśmiychu gymba zmusić,
Gupiego udować"
Nazot z nóg ścióngo harboły,
Sznórki łodwiónzuje,
Dyć sie knółtle porobióły
Już palców niy czuje!
Wstyrko zaś oporne stopki
W te ciynżke bergole,
A z wyśyłku potu kropki
Lecóm ij po czole!
Dyć skończóła, ledwo dyszy,
Ze zmynczynio fuczy.
Ale zaś cichy głosik słyszy,
Choć w uszach ij huczy:
"Te szczewiki niy sóm moje" -
- Jeszcze w to niy wierzy!
Proszczóm sie we mózgu zwoje,
Hóncwot - zymby szczerzy!
Jeszcze cosik dó nij godo,
Ale już jest głucho.
W gowie "Dzwón Zigmónta" dzwoni,
W hyrtóniu - blank sucho!
Pot po plecach w badki ściyko,
Bo w szatni jest ciepło!
Zaś szczewiki ze nóg zwlyko...
I nogle jóm sztopło!
Juzaś słyszy głosik Janka:
"...Sóm mojego brata,
Alech łobuł je dziś z ranka,
Bo mi kozoł tata"
Pani Krysia, już pół żywo,
Bez płaczki sie śmieje.
Czuje, jak jóm krew zalywo,
Zarozki zymdleje!
Dyć sie w kupa zaś zebrała,
Łoblykła szczewiczki,
Potym Janka sie spytała -
-Kaj mosz rynkawiczki?
"Sóm w szczewikach" - usłyszała
Cichy głosik Janka.
Potym zbladła i zymdlała,
Pani przedszkolanka.
Autorem wiersza jest *Bernard Śmigała*h mieszkaniec Goduli (pochodzi z Wirku), laureat wielu konkursów poetyckich po śląsku.