Najczęstsze dolegliwości po operacji

[cios]

Roszpunko dzis dostałam wynik 32,35 pg/ml i z tego co tam jest w normach widzę, że spokojnie sie mieszczę, więc chyba nie jest źle. Dziękuję Ci bardzo za pamięć i za to, że mnie tak podtrzymujesz na duchu. To dla mnie wiele znaczy bo te objawy to mnie trochę dołuja

[Roszpunka66]

Hej, Ciosku
Ja przy Twojej dawce hormonów (o ile badanie robiłaś "nosząc" Climarę )miałam nawet mniej.
Ale czułam się już tragicznie.
Inna sprawa, że liczy się też trochę wiek, waga, nawet styl życia...
Celem terapii jest niby utrzymanie kobiety na poziomie 40 - 55 pg, czyli nieco wyżej niż u Ciebie. Nie wszystkie kobiety dobrze się czują przy niższych poziomach, choć u Ciebie tak źle nie jest.
Rozumiem, że piszesz, że mieścisz się w normie laboratorium, w którym robiłaś badanie? (każde może mieć nieco inne widełki).
Pozdrawiam i na razie muszę się już pożegnać

[cios]

dziękuję bardzo przynajmniej wiem czego się trzymać albo mi się wydaje, że wiem. Jeśli chodzi o plastry to badania robiłam w pierwszym tygodniu przylepiania Climary.Przedtem przez 6 tygodni miałam Oesclim 37,5. No i jestem teraz w pracy taka burakowo pąsowa ale dam radę. Muszę...

[Roszpunka66]

Ciosku
Jeżeli badanie robiłaś już w tygodniu z Climarą, to stężenie jest takie, jakie właśnie ona Ci zapewnia. Nominalnie to już po 8 - 12 godzinach do krwi powinna dostawać się przewidywana ilość hormonu. W rzeczywistości czasem trochę później, ale po 2-3 dobach stan jest ustalony, tylko my możemy jeszcze nie odczuwać poprawy. Na to już trzeba nieco czasu...
Kochana, nawet nie wiesz, jak ja dobrze Cię rozumiem...znam ten ból...
Twój "ukochany" endo tak sobie gada na wszelki wypadek, ale to nie jest tak, że nic się nie da zrobić.
Oczywiście są kobietki, które decydują, że wspomagania nie chcą i już, "protezy" stosować nie będą
Czasem hormonów stosować po prostu nie mogą...
Wtedy co innego...siła wyższa...(choć nawet wtedy są terapie alternatywne, które nie tak skutecznie co prawda, ale jednak pomagają)
Jednak przy braku przeciwwskazań do ETZ dobrze dobrana skutkuje w 89% przypadków, pozostałe kobietki odczuwają przynajmniej poprawę. Tylko nie na każdą działa to samo i już...
Nie możesz tak się męczyć bez powodu.

[cios]

Roszpunko to jeszcze jedno pytanie.Co pwinnam powiedziec lekarzowi? Bo mnie On pewnie będzie mówił, że ten poziom taki ma byc i już nie wzrośnie, skoro założył, że bedzie zły. Twoim zdaniem powienien byc wyższy?Troszke juz zdurniałam. Teraz naprawdę czuję sie ok tylko te pąsy...Ech ile sobie narobiłam klopotów badając sie. LEpiej było nic nie wiedzieć. Osoba z Twoją wiedzą to może sobie chyba spokojnie pójść do lekarza, bo wie o czym mówi, a ja....Mnie to mozna wszystko wmówić, ja siedzę jak jakaś mumia i gapie się jak ciele słuchając mojego góru i nic nie rozumiem, przytakuję jak kaczka a potem sie zadręczam. Nie mówiąc o tym, że Ciebie gnębię od dłuższego czasu

[Roszpunka66]

Ciosku
Przepraszam, że odpowiadam dopiero teraz…Z czasem u mnie ostatnio nie jest najlepiej…
Czytam właśnie uważnie Twój post i pierwsze, co rzuciło mi się w oczy

Teraz naprawdę czuję sie ok tylko te pąsy.

No i teraz pytanie do Ciebie (oczywiście odpowiedzieć powinnaś jedynie sobie, tak w duszyczce): Czy Twoje samopoczucie jest na tyle złe, że chcesz je poprawić, czy masz ochotę i siłę, żeby spróbować zmienić je na lepsze?
Jeżeli teraz czujesz się dobrze, to zmiany mogą nie być u Ciebie niezbędne.
Jeżeli jednak nie jest dobrze, to trzeba powalczyć o siebie. Powtórzę za moim ginkiem:” Kobieta przy dobrze dobranej terapii ma kwitnąć”.
Zatem pytałaś, co powinnaś powiedzieć lekarzowi?
No cóż, mogę jedynie napisać, co ja bym powiedziała.
Otóż oczywiście trzeba zacząć od tego, że nie czujesz się dobrze i wymienić objawy (oczywiście objawy zależne od hormonów, bo to różnie bywa interpretowane). Potem pora na „okazanie” wyniku. No i tutaj koniecznie trzeba powiedzieć, że miałaś przez jakiś czas obniżoną dawkę i wtedy czułaś się jeszcze gorzej (to pozwoli lekarzowi ocenić wpływ dawki hormonów na Twój organizm), zapytać, czy widzi szansę podniesienia poziomu do około 50 pg w surowicy. Taki poziom jest zalecany przez PTMiA oraz PTG.
Tylko sama wiesz, Ciosiu, że taka rozmowa wymaga mistrzowskiego taktu (a ja doskonale wiem, jaka z Ciebie mistrzyni …). Rozmawiamy z fachowcem i to on jest tutaj szefem…Narzucić nic się nie da…Ale partnerstwo wskazane…Wiele zależy od sytuacji i relacji pacjent – lekarz…Mnie nieco trudno o tym pisać…Dobrze jest opowiedzieć o swoich oczekiwaniach, oczywiście realistycznych. O terapii decyduje co prawda lekarz, ale wspólnie z pacjentką. Twój komfort jest tu najważniejszy i jest pierwszoplanowym celem terapii!
A teraz może kilka argumentów, którymi można się podeprzeć w rozmowie.
Poziom hormonów zależy w dużej mierze od wchłaniania – jest ono różne u każdego. Może inny preparat byłby lepszy, dałby lepsze wchłanianie? Ważna jest też masa ciała – każdy wchłonięty pikogram rozkłada się na nasze ciałko i im większa masa, tym większe potrzeby.
Owe 50pg to poziom, przy którym dobrze się czuje większość kobiet. Jest on optymalny, bo bezpieczny, a równocześnie należycie chroni przed osteoporozą.
Oczywiście ETZ przewiduje również możliwość dużo wyższych dawek, ale ta pięćdziesiątka jest tzw. złotym standardem po pięćdziesiątce i lekarze nie lubią dawać więcej…Bo i po co, skoro Ty np. już przy około 30pg czujesz się nie najgorzej?…Po operacji bez jajniczków mamy o tyle gorzej, że normalnie nawet po menopauzie jajniki coś tam dokładają. Terapia jest wtedy skuteczniejsza. Bez gonad pozostaje nam tylko konwersja obwodowa, poziomy są więc nieco niższe.

Nie wiem, czy pomogłam Ci choć trochę. Rozmowa zależy od tego, co lekarz powie, jaką ma koncepcję. Trudno przewidzieć jej przebieg.
Ale bez względu na wszystko liczy się Twoje samopoczucie i ono powinno być miernikiem skuteczności leczenia. To nie jest tak, że trzeba się przyzwyczaić i już – chyba, że jest to nasz wybór.
Oczywiście ważna jest też cena terapii – zawsze można dobrać preparaty refundowane.
No i na koniec smutna rzeczywistość; każda terapia wymaga czasu na adaptację. Tylko że przy kontynuacji efekty są już szybsze, wystarczą dwa, do czterech tygodni na adaptację.

Kobietko kochana, Ty nikogo nie zadręczasz…Przecież to forum jest właśnie dla nas. A ja sama przechodziłam niesamowite katusze, gdy poziom hormonów mi się obniżył .
Dlatego doskonale rozumiem te z nas, które boleśnie odczuwają owe zmiany…I życzę Ci gorąco szybkiej poprawy
No a tak na koniec, na pocieszenie przypomnę, że po czasie to wszystkie kobiety się przyzwyczajają do niższego poziomu hormonów i objawy stopniowo mijają nawet bez jakiegokolwiek wspomagania. Tylko wtedy to trzeba „anielskiej cierpliwości”, no i oczywiście są też inne konsekwencje…

Ale popisać sobie to ja lubię, co?

[magonia24]

;

[cios]

Roszpunko, nie wiesz czy mi pomogłaś??????????Boże jedyny kobieto jakies niebiosa mi Ciebie zsyłają!!!!!!!!!!!!!!!!!! bardzo, bardzo Ci dziękuję i nie wiem jak dziekować bardziej. Teraz jestem już wyposażona w wiedzę i mam nadzieję, że się z moim ginem dogadam bo z endo to raczej nie zamierzam.
I jeszcze napiszę pare słów co do mojego sampoczucia. Te dni kiedy pisałam takie łzawe posty ponad dwa tygodnie temu były ciężkie bardzo. Ja naprawdę nie wiem co sie wtedy działo. Krem do twarzy, powietrze, emocje, cisnienie, herbatki ziołowe? Nie wiem. Jestem jednak na 100% pewna, że moje nastawienie do poprzednich hormonów było tak wyraźne, że ja chyba z nerwów i emocji te pąsy miałam całą dobe niemalże. Byłam czerwona jak burak. Warczałam na wszystkich, płakać mi sie chciało, nie spałam, budziłam sie i dotykałam swojej rozpalonej szyi i policzków i nie wiedziałam czy przypadkiem nie jestem chora.. I teraz nie wiem czy to poziom hormonów o tym decydował czy te moje dolegliwości do których nie miałam juz siły wywoływały takie skrajne nastroje. Zmieniłam bardzo dużo a więc i krem i zaczęłam brać większą dawkę tabletek na ciśnienie, przestałam pić herbatki ziołowe, zero alkoholu, no i pracuje nad sobą. Mocno pracuję. I jest lepiej. Czuje sie lepiej ale może właśnie dlatego, że sie nie czerwienie jak burak. Albo mniej się czerwienie. ja wiem, że zawile to tłumaczę, ale inaczej nie potrafię oddać swojego nastroju. Był tak zły, że sie musiałam komus wypłakać. I trafiło na Was a szczególnie na Roszpunkę. Wiele osób pytało czy nie jestem chora, czy coś mnie uczuliło a ja odbierałam wszystkie te pytania, litościwe spojrzenia jak jakis atak na swoja osobę, wiedziałam albo tak mi sie wydawało, co inni myslą i że sie nade mną użalają. Raz nawet rozpłakałam sie w pracy z takiego powodu, że dzis nie byłoby mi w głowie sie mocniej zmartwic a co dopiero beczeć. Ale do dermatologa sie zapisałam i tak. Chcę pokazać tę swoja japę z którą nigdy nawet jako nastolatka nie miałam kłopotów, bo lepiej i w tym wypadku zapobiegac niz potem leczyć.
Roszpunko, dziewczyny bardzo Wam dziękuję za wsparcie i trzymajcie kciuki, żeby mój nastrój i humor utrzymywał sie przynajmniej na tym poziomie na jakim jest dziś.

[wikiam]

Ciosku bardzo, ale to bardzo się cieszę, że Twoje samopoczucie jest coraz lepsze Więc wszystko na dobrej drodze Doskonale CIę rozumiem, jak musiałaś się czuć, będąc jeszcze wśród ludzi...gdy nie można się nigdzie schować Teraz na pewno będzie już tylko lepiej. Ściskam Cie i całuję

[Roszpunka66]

Hej, hej, Ciosku
Jak fajnie czytać, że czujesz się lepiej… I niechaj tak zostanie
Myślę, że to Twoje gorsze samopoczucie, te nastroje smutaskowe, to jednak nasze nieszczęsne hormonki. Nie bez przyczyny mówi się o zmiennych nastrojach, skłonności do płaczu… A obniżenie poziomu jeszcze pogłębiło problem…
Nie wszystkie od razu mamy uderzenia gorąca, ale często tak jest, że gorsze samopoczucie wyzwalają: stres(czyli często praca ), kawa, alkohol…
No a potem to już jak sama piszesz, stres wywołuje „rumieńce” a „rumieńce” powodują stres…i …poszły konie po betonie…
No to teraz trzymam kciuki, żeby już było tylko lepiej…
Ciosiu, w Tobie jest tyle pozytywnej energii, że tylko pozazdrościć…
Ogromny buziak dla Ciebie

P.S. A dermatolog na pewno nie zaszkodzi. W końcu zawsze trzeba o siebie dbać, prawda?

[Roszpunka66]

Witaj, Magoniu
To naprawdę super, że tak dobrze się czujesz po operacji. I oby tak pozostało nadal
Z całą pewnością przed operacją byłaś już w okresie okołomenopauzalnym. Poziom hormonów na pewno był już obniżony, choć nie na tyle, aby ustały miesiączki. Takie objawy jak skrócenie cyklu to częsty sygnał, że cykle są bezowulacyjne i brakuje progesteronu w drugiej fazie.
Estrogeny, a od nich przede wszystkim zależy nasze samopoczucie, nie obniżają się gwałtownie z dnia na dzień. Często tak się zdarza, że kobieta czuje się dobrze, a miewa tylko okresy gorszego samopoczucia – to początek wygasania czynności jajników (czasem kilka lat wcześniej). U Ciebie, Magoniu, jajniki musiały już czasem trochę strajkować, a organizm przyzwyczajał się powolutku do wielkiej zmiany. Jest szansa, że dzięki temu teraz Twój organizm nie będzie się za bardzo buntował . I tego Ci mocno życzę
Niestety na dzień dzisiejszy nie można tego na pewno stwierdzić, że tak już pozostanie. To prawda, że objawy wypadowe z reguły są znacznie silniejsze po zabiegach. I najczęściej pojawiają się dość szybko. Niemniej prawie połowa kobietek pierwsze symptomy odczuwa dopiero około miesiąca po…Wtedy też często jest dopiero wdrażana ETZ.
Dodam szybciutko, że wcale nie musi tak być…Jeżeli doszło już wcześniej do znacznego obniżenia poziomu hormonów, to może będziesz należała do tej grupy kobiet, a jest ich wg statystyk prawie 30%, które menopauzę przechodzą bardzo łagodnie. Ot, takie właśnie niezbyt uciążliwe uczucie ciepła, czasem wybudzenie w nocy, któremu towarzyszą poty i….i już, i po kłopocie…
Zatem czego możesz się spodziewać?
Taki stan jak obecnie oczywiście może się utrzymać, bo mylę, że usunięcie jajników u Ciebie nastąpiło w momencie, gdy one już powoli kończyły pracę. Niestety jest jeszcze za wcześnie, aby to stwierdzić na pewno (choć jest szansa).
Na razie pozostaje cieszenie się stanem obecnym i dobre nastawienie na przyszłość
Trzymam kciuki, abyś była w tych 30%.
Pozdrawiam Cię bardzo, bardzo serdecznie

[magonia24]

Dziękuję kochana Roszpunko za tak wnikliwe wyjaśnienie problemu. Jak będzie czas pokaże choć nie nastawiam się na te 30% aż tyle szczęścia w życiu nie mam
Pozdrzwiam cieplutko nasze syrenkowe guru

[mycha74]

Ciosku, cieszę się,że już lepiej u Ciebie i trzymam kciuki by tak zostało na długo. Znamy się tylko wirtualnie ale z tego co czytam, widzę,że bardzo pozytywna z Ciebie osoba i dlatego jestem przekonana,że będzie Ok. Pozdrawiam i ściskam

[olikkk]

Ciosku kochany czasem zdarzają się takie dni, że ma się ochotę odizolować od świata, usiąść w kąciki i popłakać ...
Jak można się komuś wyżalić to zawsze pomaga i nie rób sobie wyrzutów, że powierzyłaś nam swoje smuteczki, bo przecież wszystkie dobrze wiemy, że właśnie w tym celu istnieją Syrenki w tym Forumkowie
A to, że Roszpunkę zesłało nam Niebo, to przyznaję za Wami i jestem wdzięczna, że pomimo zapracowania zawsze do nas zajrzy i nikogo nie zostawi bez wsparcia i wyjaśnienia jego problemu, do tego tak zrozumiale
Roszpunko moja wdzięczność jest dozgonna

Ciosku mam nadzieję, że ten stan jaki Cię ostatnio dołował już się więcej nie powtórzy i tego Ci życzę z całego mojego serducha

[Roszpunka66]

Dziewczyny moje kochane, Oliczku

Bardzo mi miło, jeżeli mogłam być pomocna . Staram się też pisać w sposób przystępny.
Nasze babskie tematy są mi trochę bliskie i z racji wykształcenia, i pracy.
Ale przede wszystkim jestem tak jak Każda z Nas po operacji ginekologicznej. Nasze tematy interesowały mnie zatem osobiście. Jestem na tym forum jedną z najstarszych chyba „stażem” Syrenek, bo operację miałam dość dawno. Sama na sobie doświadczyłam wielu problemów, to nie tak, że od początku i zawsze czułam się tylko dobrze. Ale to minęło, jestem przykładem, że może być zupełnie normalnie, bez większych zmian. I bardzo chciałabym, żeby tak właśnie było w przypadku każdej kobiety, która zmuszona jest skorzystać z pomocy ginekologa – chirurga.

Ogromnie Wam dziękuję za przemiłe, ciepłe słowa, ale są zupełnie niezasłużone i niepotrzebne .
Jesteśmy tutaj tak „we własnym gronie”, rozumiemy swoje obawy i problemy – i o to chodzi. Ponieważ czuję się wśród Was troszkę jak w takiej dużej rodzinie, chciałabym, żeby tak było ze wszystkimi. A pomagamy sobie nawzajem w tym, w czym akurat możemy, czasem po prostu sobie „plotkujemy”. Taki jest przecież cel tego forum, taka była idea naszej kochanej, niezmordowanej Olikkk.

Pozdrawiam Was wszystkie baaardzo cieplutko

[bulbinka536]

Kochana Roszpunko nie dosyć ,że masz wielkie serducho ,jesteś wspaniałą syrenką , to jeszcze bardzo skromną
Bardzo się cieszę ,że jesteś z nami Zostawiam gorące buziaki i uściski

[olikkk]

Roszpunko idea może i była moja, ale pomoc i zaangażowanie, to już Twoje wykonanie i naszych wspaniałych Syrenek , za co wielkie dzięki Wam wszystkim

[eli-50]

Również ogromnie się cieszę Roszpunko, że mimo tylu obowiązków znajdujesz czas, aby wesprzeć i doradzić w Syrenkowie . Wielkie dzięki .

[vika45]

Magoniu ja przez pięc tygodni miałam spokój i bardzo się cieszyłam, patrząc jak koleżanki na szpitalnych łóżkach już w trzeciej dobie pływają. Bardzo się broniłam przed plastrami zajadając ziołowe zamienniki. Jednak po pół roku spasowałam i zaczęłam naklejanki. Bardzo szybko odczułam poprawę.

[magonia24]

Tak też vika niczego nie przesądzam i poczekam co czas przyniesie nie ukrywam jednak, że boję się tego
Pa