Syrenki - kontynuacja forum "Usunięcie macicy i co dalej?"

Poruszam ten temat, ponieważ na ostatnim spotkaniu Syrenek wspominałyśmy pierwsze tygodnie po operacji i z naszych rozmów wynika, że każda z nas przechodziła taki stan
Ja oczywiście też czułam się bardzo nieszczęśliwa przez pierwsze tygodnie, niewiele mi było trzeba, żeby łzy same się wylewały
Mninęło oczywiście bezpowtotnie, pewnie też za sprawą plasteków
A jak to było u Was ?
Nowym Syrenkom przyda się z pewnością ta wiedza

No ja nie dołączę się do tego grona płaczących Syrenek ... ani przez chwilę nie miałam ochoty na płacz z powodów związanych z operacją czy wariowaniem hormonów (siedziały cicho i działały bez zarzutu i wspomagania) ... ale teraz z perspektywy czasu myślę, że los tak skonstruował moje życie że też nie miałam czasu na rozczulanie się nad sobą i żadnych dolegliwości nie dopuściłam do głosu, musiałam być zdrowa, i silna każdego dnia ... to był ten okres umierania mojej kuzynki i przyjaciółki Bożeny i byłam każdego dnia nakręcona jej sprawą. Obie w tym samym terminie poszłyśmy do szpitala (10 kwietnia), tylko ja wyszłam po 5 dniach zdrowa a ona po 4 dniach kompletnie chora (a poszła tylko na naświetlanie zmiany na kości, a choroba główna to rak piersi) i raczysko rozszalało się i rozpoczął się okres gwałtownego odchodzenia (2 miesiące umierania).
Nie wiem jak ja to wszystko przetrwałam ...

To swietnie Diaro
Ja tylko uściślę, że taki stan nie wynikał u mnie z podowu samej operacji, bo byłam do niej nastawiona bardzo pozytywnie, a raczej z powodu wariowania hormonow, jak to nazwała Diara

ja nie powinnam się chyba wypowiadać bo jajniki mi zostały i hormony niby nie wariują ale akurat teraz przypada czas @ i czuję że mnie nosi i albo bym gryzła albo ryczała mimo iż @ nie dokucza to jednak hormony swoje robia - napiecie jak nic

hej dziewczyny
powiem tak ja nie miałam takich objawów raczej byłam skupiona na sobie ,dbaniu o siebie stosowaniu diety były chwile zwątpienia , gdy nie mogłam poradzić sobie ze wzdęciami , a po operacji cieszyłam się ,ze to juz po wszystkim i bez poważnych komplikacji , bo miałam przykre wcześniejsze doświadczenia a ja z kolei bardzo dużo spałam jak niemowlak nawet 3 razy w ciągu dnia i oczywiście cała noc jak się potem okazało byłam słabiutka , bo miałam anemię
Natomiast pózniej po 4 miesiącach miałam zmienne nastroje i humorki ,ale to juz inna bajka HORMONKI u mnie się pózniej ich brak objawił

Ja sobie też popłakałam i byłam bardzo "wrażliwa" ale bardzo krótko to trwało. Dokuczało mi bardziej zawirowanie snu, długo wieczorem nie mogłam zasnąć i szybko się budziłam. Taki stan trwał może 2-3 mies.

Płaczliwa byłam po pierwszej operacji, czyli usunięciu macicy - ale trwało to jakoś krótko, ze dwa tygodnie po wyjściu ze szpitala. Po usunięciu jajników w zasadzie nie było takich sytuacji. Natomiast faktycznie mam problemy ze snem, nadal. Póki byłam na zwolnieniu nie było problemu, późno zasypiałam, ale mogłam dłużej pospać. Teraz jednak jest to pewien problem... Strasznie się denerwuję jak nie mogę zasnąć, gdy wiem, że trzeba będzie rano wstać i robi się zamknięte koło. Bo im bardziej się denerwuję, tym bardziej zasnąć nie mogę.

Nie byłam ani płaczliwa ani przygnębiona wręcz odwrotnie. Cieszyłam się z powodu dobrej decyzji. Obolała owszem, przerażona, że mnie lekarz wyśle po miesiącu do pracy ale moja motywacja do pozytywnego odbierania rzeczywistości po świadomie podjętej decyzji i uniknięcia konsekwencji powodowała, że raczej się dobrze trzymałam. Niestety moi domownicy przysporzyli mi tyle niespodzianek zdrowotnych, że 5 dni po swojej operacji już musiałam martwic się o innych nie o siebie

U mnie zaraz po operacji było w miarę ok., za to teraz chyba wchodzę w menopauzę. Budzę się rano tak spocona, że szybko muszę się przebierać, humor pod psem, do niczego nie umiem się zabrać (ponad to, co muszę zrobić przy synu) i w ogóle wszystko jest be

U mnie zaczęło się już w szpitalu gdzieś dwa dni po operacji płakałam non stop tak żeby nikt nie widział
nie chciałam żeby ktokolwiek mnie odwiedzał nie chciałam zbytnio wstawac . chciałam tylko lezec i płakac cały czas.,
Jak wróciłam do domu to nie musiałam już sie ukrywać wiec nie płakałam tylko wyłam dosłownie wyłam. wróciłam do domu w sobote
więc wyłam całą sobote i calutką niedzielę.Ciągle myślałam o tym że jestem okaleczona skrzywdzona i w ogóle.
Dzieci były przerażone mąż nie wiedział co robić az przyszła moja mama. Opieprzyła mnie jak nie wiem że co ja robię
dzieci się boją zamiast sie cieszyć że juz po że jestem w domu to ja cyrkuje że zawsze byłam taka silna a teraz co?????
No i powiem wam ze bardzo pomogło przestałam się nad sobą rozczulac i jakoś przeszło.
Teraz tylko w tym czasie kiedy powinnam dostać @ ale to przed usunięciem macicy tez miałam..
Ale myślę że coś w tym jes że ten płacz bierze sie po operacji nie wiadomo skąd i wtedy naprawdę potrzebne jest wsparcie bliskich.

Martitio wsparcie bliskich, a jeszcze lepiej dalszych bo ci domowi się martwia i nic nie rozumieją
A my wiemy, że to normalne i kiedyś minie, dlatego i zrozumiemy i pocieszymy mobilizujac do cierpliwości, która przynosi owoce i tego Ci Iss życzę
No i powinnas pomyslec o hormonkach, bo z profilu wynika, ze juz nic nie bierzesz, więc to też jest przyczyna

olikkk napisał(a):No i powinnas pomyslec o hormonkach, bo z profilu wynika, ze juz nic nie bierzesz, więc to też jest przyczyna

Jakoś mam obawy przed HTZ, a na ulotce Cimea forte pisało, że można to brać 6 m-cy, a potem poradzić się lekarza. Po Climea całkiem fajnie się czułam i chętnie stosowałabym to dalej, ale jak zapytałam farmaceutów z apteki DOZ dlaczego można to brać tylko 6 m-cy, to mnie postraszyli, że to są duże dawki fitohormonów i długi stosowanie może grozić rakiem (chyba piersi) - jeszcze by mi tego brakowało Do gina idę w drugiej połowie października, ale pewnie niewiele mi powie o dalszym stosowaniu Climei, bo on tego nie uważa za lek. Twierdzi, że jego działanie jest bardziej psychologiczne, niż faktyczne.

Kurde, ale namieszałam Zrozumiałyście co napisałam? Mam nadzieję, że tak, bo nie mam siły tego porządkować Ciężkie (umysłowo ) mam ostatnie dni.

Iss jeżeli hormony działają na psychikę to właśnie o to chodzi, bo przeciez z tym masz problem
Plasterków jest sporo do wyboru, choćby sławny u nas Systen50 i warto o to powalczyć

olikkk napisał(a):Iss jeżeli hormony działają na psychikę to właśnie o to chodzi, bo przeciez z tym masz problem
Plasterków jest sporo do wyboru, choćby sławny u nas Systen50 i warto o to powalczyć

Z psychiką sobie radzę całe życie - wróć, od urodzenia Marcina, więc dam radę i teraz. Trudniej jest z tymi potami nocnymi. Jednak działań niepożądanych estrogenów boję się tak bardzo, że wolałabym uniknąć ich stosowania.

Iss o u Ciebie ? Czy coś zmieniło się na lepsze od czasu jak do nas pisałaś ?
Może znalazłaś jakiś sposób na złagodzenie płaczliwości ?
Buziaczki Ci posyłam na otarcie łez

Ja jakoś specjalnie nic nie odczuwam ,funkcjonuje juz normalnie,nie mam napadów złosci ani płaczu,wogóle jakby mi nic nie zrobili

olikkk napisał(a):Iss o u Ciebie ? Czy coś zmieniło się na lepsze od czasu jak do nas pisałaś ?
Może znalazłaś jakiś sposób na złagodzenie płaczliwości ?
Buziaczki Ci posyłam na otarcie łez

Kupiłam sobie znowu Climea forte i jest ok. W przyszłym tygodniu idę do mojego gina więc zapytam czy to może w jakiś sposób zaszkodzić. Choć on to traktuje chyba jak placebo - pewnie powie że mogę sobie łykać do woli. Nocne poty czasem się zdarzają, ale nie są bardzo uciążliwe.
A co u Ciebie olikkk?

Oj to bardzo się cieszę Iss
Niech sobie to lekarz nazywa jak chce najważniejsze, ze czujesz się lepiej
Co do mnie, to dziękuję , czuję się swietnie, czego i Tobie z całego serca życzę

olikkk napisał(a): Iss
Niech sobie to lekarz nazywa jak chce najważniejsze, ze czujesz się lepiej

Tylko że na ulotce pisze, że można to stosować 6 m-cy bez porozumienia z lekarzem A w aptece DOZ odpisali, że to z powodu dużej zawartości fitoestrogenów.