Syrenki - kontynuacja forum "Usunięcie macicy i co dalej?"

Ismeno, ja nie biorę torebki do szpitala.
Dokumenty i drobne pieniądze chowam do tajnej skrytki w torbie z rzeczami szpitalnymi:)

Ja torebkę miałam, ale zupełnie nie była mi potrzebna. Wiec Babeczka słusznie robi

Dziewczyny, poruszyłyście kwestie okularów.
Ja bez nich jestem ślepa jak kret.
Będą mi kazali zdjąć do operacji?(Przy cc ulitowali się nade mną, gdy powiedziałam, jaką mam wadę i miałam je cały czas na nosie).
Ja bez okularów nie będę czuła się bezpiecznie!!!
A jesli będę musiała je zdjąć, to gdzie one będą??? Jak je później znajdę???

Boję się....

Zostaw na sali i popros siostry zeby przeniosly na pooperacyjna.

Karaya, w moim szpitalu było tak, że jak przynieśli mi głupiego Jasia, to ja już byłam spakowana, miałam oklejona nazwiskiem torbę. leżałam rozebrana pod kołderką, a i okulary radze wcześniej schować do futerału i do torby.
Jak będą Cie wieźli na sale operacyjną i na sali i po operacji okulary doi niczego nie będą Ci potrzebne , bo będziesz spała drzemała itd.
Jak już dochodziłyśmy do przytomności, to siostry na sali pooperacyjnej , otwierały nasze torby, nakładały piżamy, koszule, podawały telefony, okulary i o co tylko się poprosiło, Maja wprawę, bo bardzo szybko znajdowały w torbach to co trzeba .
Nie martw się na zapas

U nas po odwiezieniu na operacje, siostry czy salowe zabierały torby na sale pooperacyjną. Nikomu nic nie zginęło. wszystko było bardzo sprawnie zorganizowane.

A ja od razu wróciłam na swoją salę i bez kłopotu

U nas też się wraca do sali normalnej i trzeba zdjąć sztuczne ząbki

Dzięki, dziewczyny.

Dziewczyny ktoraś mówila o dużej kosmetyczce, chyba Diara. To jest strzal w dziesiatke. Mialam tam wszystko, lacznie z okularami, telefonem, podkladkami na sedes i szczoteczka do zebow, nie mowiac o czyms takim jak dezodorantt w kulkce. Na sali pooperacyjnej poprosilam siostre zeby wyjela mi z torby tylko ta jedna rzecz i wszystko mialam juz pod reka.

Oj tak, tak duża kosmetyczka to był mój ulubiony przedmiot, cały czas miałam ją w łóżku i wszystko pod ręką. Cieszę się, że ta rada się sprawdziła.

A ja mam jeszcze pytanie a mianowicie,czy każdej z was przydała się rurka antykolkowa i majti jednorazówki???

nie miałam! Z jelitami dłuuuugo walczyłam a chodziłam z gołym kuprem aby się wietrzył na sali baby to i tak się szwy wietrzyło a nie krwawiłam wcale, więc nawet jesdnej podpaski nie użyłam. Majty tylko potem, takie babciowe po pachy bo brzuch opuchnięty

Steniu ja nic takiego nie miałam,bo nawet o tym nie wiedziałam..

Steniu majtek nie mialam, o istnieniu rurki antykolkowej nie mialam pojecia, ale gdybym nie dostała jej od pielegniarki, kolki by mnie dobily
Sprawdziala się rewelacyjnie

Steniu ja też nic z tych rzeczy nie miałam a nawet nie miałam pojęcia, że coś takiego istnieje i że może się przydać

Co to jest ta rurka antykolkowa ?
Ja nie potrzebowałam ani jednej podpaski, majty dopiero na wypis a na tyłku miałam wygodne spodnie do spania, takie o 4 rozmiary za duże, miękkie i wygodne.

Ja tylko zajrzałam do sciągi i stąd te rzeczy ale prawdopodobnie nie będę ich miała....

Alicja napisał(a):Karaya, w moim szpitalu było tak, że jak przynieśli mi głupiego Jasia, to ja już byłam spakowana, miałam oklejona nazwiskiem torbę. leżałam rozebrana pod kołderką, a i okulary radze wcześniej schować do futerału i do torby.
Jak będą Cie wieźli na sale operacyjną i na sali i po operacji okulary doi niczego nie będą Ci potrzebne , bo będziesz spała drzemała itd.
Jak już dochodziłyśmy do przytomności, to siostry na sali pooperacyjnej , otwierały nasze torby, nakładały piżamy, koszule, podawały telefony, okulary i o co tylko się poprosiło, Maja wprawę, bo bardzo szybko znajdowały w torbach to co trzeba .
Nie martw się na zapas

A u mnie w szpitalu tam gdzie mialam operacje nie bylo mowy o uzywaniu telefonow ani w ogole z komunikowaniem sie ze swiatem zewnetrznym Juz w dniu przyjecia sie do szpitala dostalysmy informacje ze dzien operacji jest dla nas Czyli w dzien operacji rano zadzwonilam do domu powiedzialam ze ide na operacje i juz Do rodziny i wszedzie zadzwonilam dopiero na drugi dzien czyli dobe po operacji Rodzina mogla zadzwonic jedynie na dyzurke i dowiedziec sie czy pacjent przezyl:(:)

To wg mnie genialne rozwiazanie bo po operacji nie mialam sily na nic Nawet wlasnej osobistej rodziny nie mialam ochoty tego dnia ogladac Oczywiscie jakies wariatki z pacjentek prawie ze wrzeszczaly w sensie rozmawialy dosc glosno miedzy soba MImo tego ze wnerwialo mnie to i to bardzo nie odezwalam sie ani ani Bo automatycznie bym sie uruchomila a nerwy mi tego dnia juz wieksze nie byly potrzebne:):(

Ogolnie wszystko da sie przezyc i taki pobyt w szpitalu tez

Nawet troche zmienilam podejscie do zycia W szpitalu bylam od niedzieli do soboty I we czwartek mowie Jezu dopiero czwartek A kobietka ktora byla od poniedzilku przyszlam ww poniedzialek a tu Juz czwartek:):( I od tamtego czasu tez jakby sie przestawilam n to "juz":):):)

Kruszynko u nas też byl zakaz wizyt w dniu operacji, a moj telefon był wyłaczony cały dzien, bo nawet o nim nie pomyślalam po operacji O tym, ze rodzina się martwi też nie pomyślałam
Mąz nie wytrzymal, przekroczył zakazy i wieczorem u mnie zawitał