Syrenki - kontynuacja forum "Usunięcie macicy i co dalej?"

CzarnoMi witaj

Cóż poradzić ? Musiałaś operować się, żeby ratować siebie. To było najważniejsze. Teraz trzeba dostosować się do nowej rzeczywistości. To niezwykle trudne w Twoim przypadku, ale możliwe. Psychika potrzebuje w takiej sytuacji wsparcia. Fizycznie zrobiono wiele, ale psyche potrzebuje pomocy. I dlatego, moim zdaniem, wizyta o psychoonkologa jest jak najbardziej wskazana.
Życie potrafi pisać zaskakujące scenariusze. Trzeba uwierzyć, że będzie lepiej. Wygrałaś już jedną bitwę...

Trzymaj się kochana mocno

Dziękuję Tobie
Dziękuję wszystkim za kazdy głos,każdą uwagę, za pochylenie się nad moją historią

CzarnoMi bądź z nami na forum, korzystaj z naszego wsparcia. Mi forum i Dziewczyny bardzo pomogły a i nadal korzystam w razie potrzeby z Ich wsparcia.

Jest środek na meno zawierający pyłki kwiatowe,
https://www.aptekagemini.pl/femelis-men ... ek-0054063
ma dobre opinie. Może warto się zainteresować?

Hugus Ty to zawsze coś wyszperasz! a składniki uzupełniajace są spoko?

Anita71 napisał(a):Hugus Ty to zawsze coś wyszperasz! a składniki uzupełniajace są spoko?

Tak wygląda mi na bezpieczny. To jest nowy środek, ale wiele kobiet chwali go i znalazłam pozytywną rekomendację Dębskiego (tak, tego ginekologa)

O! To może być naprawdę dobry!

CzarnoMi napisał(a):Drogie kobiety: drogie dziewczyny:

jak wypracowałyscie sobie podejście do życia w menopauzie? (nie mogę się wspierać terapią hormonalną). Lekarz skomentował to, że „na razie” się muszę przemęczyć.
Muszę się zdrowo odżywiać i żyć spokojnie. Same wiecie, że żyć jak mnich się nie uda... w dzisiejszych czasach..
„Na początku” byłam mocno przewrażliwiona co do jedzenia, trochę mi teraz przeszło, choć mięso (lub słodycze) jadam w ostateczności ..

Jakaś garść rad?

Przez lata stosowałam plasterki i było nienajgorzej. Przed szczepionką na kovid przezornie je odstawiłam i od 4 miesięcy próbuję żyć bez nich, ale łatwo nie jest pomimo że od 3 miesięcy stosuję Remifemin.
W nocy już jest lepiej, ale w ciągu dnia już niekoniecznie....
Cóż począć, minęło 11 lat od operacji, a uderzenia gorąca nie odpuszczają, trzeba więc się z nimi zaprzyjaźnić, bo chwilkę są, a potem odchodzą i żyje się dalej, ale się żyje i z tego trzeba się cieszyć
Mocno Cię przytulam CzarnoMi i życzę żeby zrobiło się jeszcze kolorowo
Dobrze że jesteś