Syrenki - kontynuacja forum "Usunięcie macicy i co dalej?"

Dziewczyny. Minął rok. Pomimo mojej nieobecności na forum jestem Syrenką.
Operacja i związane z nią dolegliwości już dawno odeszły w niepamięć. Wróciłam do życia " sprzed". Tym, które są dopiero po operacji dodaję otuchy- wróciłam na siłownię, do ciężkich ćwiczeń. Organizm pomimo 8 miesięcznej przerwy nie zapomniał i tęsknił do takiej aktywności. Dzięki wizycie u fizjoterapeutki nareszcie wiem jak ćwiczyć mięśnie miednicy, jak siedzieć, jakich ćwiczeń po prostu nie wykonywać. Mogę podnosić 15 kilogramów. Znowu zaczynam być zrealizowana. Życie intymne nie wróciło do stanu "przed". Do orgazmów jednak była mi potrzebna macica. Teraz to fale przyjemności i czasami żal...Cały czas jestem na pigułkach hormonalnych. Wystarczają. Nie mam żadnych objawów klimakterium.
Oczywiście mam inne kłopoty zdrowotne i rodzinne, ale w kwestiach "Syrenkowych" jest dobrze.
Bardzo Was wszystkie pozdrawiam. Dziękuję dziewczynom, które trzymają to forum w kupie. Życzę powodzenia dziewczynom, które czekają na operacje lub wyniki badań. Tym świeżo "po" udzielę bezcennej (udzielanej mi tu często) rady - CIERPLIWOŚCI.

Bardzo miło czyta się takie wieści, pozdrawiam i życzę powodzenia!

Super Jowita, dzięki, ze napisałaś

Pięknie Jowita i dzięki, że dzielisz się z nami swoim stanem zdrowia i odczuciami. To pomaga. I daje nadzieję...

Witaj Jowitka.
U mnie minelo dwa lata a niestety na silowni wiekszosc cw na dolne partie brxucha sa niewykonalne...
Ale ja zawsze bylam wybrakowany egzemplarz 🤣

Jowita super.
Dajesz nadzieję takim jak ja.

Kade, Jowito super się czyta o Waszej dobrej kondycji
Mam nadzieję, że tak już będzie na stałe

Dzisiaj mija rok, kiedy zostałam przyjęta na oddział ginekologii celem przeprowadzenia operacji... poważnej i rozległej operacji Jak się czuję dziś? Jestem znacznie spokojniejsza, bo...boimy się tego czego nie znamy Ten rok był trudny zarówno dla mnie, jak i moich bliskich. I nie ma co ukrywać, momentami bolesny. Podkreślam - momentami Gorzej wyobrażałam sobie - siebie za rok
Jutro pewnie coś więcej napiszę

Stynko a czemu ja myślałam, że miałaś operację 18.12 Byłam wręcz przekonana o tym Ogromnie się cieszę jak piszesz, że czujesz się bardziej spokojna! Życzę Tobie spokojnego dalszego zdrowienia i dochodzenia do pełni sił

18.12 bedzie rok jak ja trafiłam na oddział szpitalny, a dzień później zostałam Syrenką

Tak mi też Szklanka chodziłaś po głowie że to może data Twojej operacji ale sprawdziłam ,19.12. Hm coś naknocilam

Stynko też życzę Ci spokoju, stabilizacji i zdrówka. Żebyś miała więcej czasu dla siebie i męża. Wszystkiego dobrego Kochana

Stynko roczek minął i mimo ciężkiej drogi idzie ku dobremu . Walczysz na kilku frontach . Jesteś wielka

Stynko gorzej to już było teraz będzie tylko lepiej
Bardzo Ci tego życzę

Dzisiaj mija rok, jak wszysstko się zaczęło, i poleciało po równi pochyłej i mam nadzieję, się zatrzymało. Rok temu, kiedy powiedziałam w pracy że ide do szpitala we włąsne urodziny, jedna z koleżanek, rodowita Rosjanka, ale ze stałą kartą pobytu, powiedziała mi że w te urodziny dam sobie drugie urodziny, i coś w tym było.

I coś w tym jest Cieszmy się ty co mamy i jak się dziś czujemy

Szklaneczko oby już nigdy nie było pochyłej tylko prosta obyś już tylko szła taka droga i pięknie nam zdrowiala

25 grudnia będzie pierwsza miesięcznica. Po domu pomykam żwawo, czasem spacer 6 km zaliczę, sprzątam, biorę, gotuję rodzinie. Od momentu zakończenia iniekcji w brzuch czuję piekące ciągnìecia w okolicy pępka, czasem szef super wrażliwy, że nawet bielizna krzywdę jemy robi .
Po tygodniu zaczęłam wstawać z łóżka w miarę normalnie, choć chyba w pierwszych dniach po zabiegu nadwyrężyłam więzadła w kolanie.

Generalnie nie jest źle. Bogu dziękuję! No i nigdy więcej okresu

Pozdrawiam Was wszystkie Kochane