Syrenki - kontynuacja forum "Usunięcie macicy i co dalej?"

Eli

Kochane Syrenki, chciałam tylko napisać, że żyję i wszystko u mnie w porządku. Wpadam do Was często i podczytuję posty wieczorami, ale jakoś mi już sił nie starcza na pisanie. Ostatnią wizytę u onkologa miałam w grudniu. Żadnych podejrzanych zmian nie stwierdzono, jestem zdrowa. Trochę się tylko niepokoję, że mi żadnych dodatkowych badań nie zlecają... Zawsze tylko rzut oka i ewentualnie USG. Nie wiem, czy to dobrze czy źle.
Mam tylko jakieś okropne problemy z żołądkiem. Kiedyś mogłam jeść wszystko, teraz właściwie musze uważać na każdą najmniejszą rzecz, którą wkładam do ust, bo inaczej czuję się jakbym kamienie miała w żołądku. Tłuste i przetworzone produkty absolutnie odpadają, nie trawię ich w ogóle. Plusem jest to, że dzięki temu trzymam wagę Może jakaś alergia pokarmowa mi sie przyplątała?
Biorę nadal regularnie hormony, choć chyba troszkę balansuję na krawędzi: mam jakieś guzki w piersi, ale ponoć na razie niegroźne. Mam robić usg co 6 miesięcy. Z hormonów raczej na razie nie zrezygnuję, bo naprawdę ratują mi życie. Właściwie już zapomniałam, że miałam raka i operację. Żadnych uderzeń gorąca, przesypiam jak dzidzia wszystkie noce, jestem miła i usmiechnięta. W życiu zawodowym tez mi się wszystko zaczęło układać. Rzuciłam w pewnym momencie moją starą pracę (pokłóciłam się ostro z szefem, ach menopauza… ) i znalazłam dużo lepszą i pod względem finansowym, i pod względem komfortu psychicznego. Być może bez menopauzy nigdy bym tego nie zrobiła i tkwiłabym jeszcze dalej w tej beznadziejnej pracy. Dzieki więc o wielka Menopauzo!
Rany, niedługo trzy lata miną od mojej operacji, jak ten czas szybko leci. Jeszcze 2 lata do 5, by być pewną, że wyzdrowieje i rak nie wróci.
A tak w ogóle, dla wszystkich tych, które obawiają się, że po histerektomii się postarzeją i w ogóle będą brzydkie: niedawno dano mi 35 lat, a mam 41!!! Nie jest więc źle.
Uściski!

Kalioppe witam przytulam i cieszę się, że masz się dobrze
Pogratulować kondycji, pracy, samopoczucia, optymizmu i prezencji
Tak trzymać 👌

Kalliope
Dziękuję, że piszesz I dobrze, że jest dobrze Dajesz nadzieję (na zmiany pracy też )

Ooo Kalliope super, że u Ciebie tak dobrze się wszystko układa . Świetne wieści i oby tak dalej kochana . Ale z tymi hormonami to jednak uważaj , przemyśl , skonsultuj to ze względu na guzki piersi. Hormony raczej nie ratują życia tylko poprawiają jego komfort. Ale mogą też namieszać

Kalliope fajnie, że wpadłaś do nas. Myślałam już o Tobie co tam słychać. Widzę, że wszystko dobrze. Trzymaj się, co do pracy to czasami dobrze się odważyć na zmiany, a że jesteś zadowolona to super

Olikk, Stynka, Eli, Anita – jak zwykle jesteście kochane, dzięki za odzew . Mój optymizm niestety bardzo chwiejny, wczoraj akurat miałam dobry dzień, ale tak poza tym, jak mi się kończy hormon we krwi, jest mi źle i chcę umierać. Dlatego Eli mówię o „ratowaniu życia”. Chyba wolę zaryzykować krótsze życie, ale radosne niż długie i smutne. Nie potrafie sobie poradzić sama z menopauzą. Nawet mając świadomość, że mój smutek wynika z braku hormonów. Ech… Podziwiam was szczerze, że sobie radzicie .

a nie chcesz częściej wpadać do nas na pogaduchy?

Kalliope przytulam serdecznie. Bardzo się cieszę z Twojego stanu zdrowia

Hej Kalipe, ja jestem tu nowa i tez mialam 1b1 rak szyjki mamciycy. Za pare dni minie jak jestem 2 miesiace po operacji ale Syrenki bardzo mi pomagaja, nie wiem co bym zrobila bez nich. Bardzo sie ciesze ze dobrze sie czujesz i jestes zdrowa ja ciezko przechodze ten okres ale wieze ze bedzie dobrze sciskam Cie mocno
przeczytalam co napisalas o starzeniu po Histerektomi i ci powiem ze chyba sama musze sobie pozadnie dac kopa w tylek hehe masz racje nie jedna 20 chciala by tak wygladac jak my babeczki po 40 i to po takich operacjach, wszystko siedzi w glowie tylko ta cholerna Menopauza ale ja mysle ze czeba brac duzo wiecej witamin jak bralysmy kiedys i piec wiecej wiecej wody, kazdy sposob jest dobry

Anitko, postaram się wpaść na pogaduchy!
Anulo, pozdro!
Sabinko! Witaj siostro! Nie martw się, będzie dobrze, jesli miałaś węzły czyste, wszystko powinno być ok. Mój onkolog generalnie uważa mnie za zdrową i co najwyżej obmyśla odpowiednio terapię hormonalną dla mnie. Ja też na początku byłam przerazona, a nawet wściekła na wszystko i wszystkich, ale z czasem człowiek się po prostu przyzwyczaja do nowej rzeczywistości i żyje dalej. Trzeba po prostu dac sobie trochę czasu. Odpuścić. Życie to nie tylko macica (choć jajniki by sie przydały... ). Ściskam mocno!

Kalliope

💛💛💛

Kalliope masz dobre podejście do życia.
Duzo zdrówka i jak najwięcej słonecznych dni.

Kalliope napisał(a):Kochane Syrenki, chciałam tylko napisać, że żyję i wszystko u mnie w porządku. Wpadam do Was często i podczytuję posty wieczorami, ale jakoś mi już sił nie starcza na pisanie. Ostatnią wizytę u onkologa miałam w grudniu. Żadnych podejrzanych zmian nie stwierdzono, jestem zdrowa. Trochę się tylko niepokoję, że mi żadnych dodatkowych badań nie zlecają... Zawsze tylko rzut oka i ewentualnie USG. Nie wiem, czy to dobrze czy źle.
Mam tylko jakieś okropne problemy z żołądkiem. Kiedyś mogłam jeść wszystko, teraz właściwie musze uważać na każdą najmniejszą rzecz, którą wkładam do ust, bo inaczej czuję się jakbym kamienie miała w żołądku. Tłuste i przetworzone produkty absolutnie odpadają, nie trawię ich w ogóle. Plusem jest to, że dzięki temu trzymam wagę Może jakaś alergia pokarmowa mi sie przyplątała?
Biorę nadal regularnie hormony, choć chyba troszkę balansuję na krawędzi: mam jakieś guzki w piersi, ale ponoć na razie niegroźne. Mam robić usg co 6 miesięcy. Z hormonów raczej na razie nie zrezygnuję, bo naprawdę ratują mi życie. Właściwie już zapomniałam, że miałam raka i operację. Żadnych uderzeń gorąca, przesypiam jak dzidzia wszystkie noce, jestem miła i usmiechnięta. W życiu zawodowym tez mi się wszystko zaczęło układać. Rzuciłam w pewnym momencie moją starą pracę (pokłóciłam się ostro z szefem, ach menopauza… ) i znalazłam dużo lepszą i pod względem finansowym, i pod względem komfortu psychicznego. Być może bez menopauzy nigdy bym tego nie zrobiła i tkwiłabym jeszcze dalej w tej beznadziejnej pracy. Dzieki więc o wielka Menopauzo!
Rany, niedługo trzy lata miną od mojej operacji, jak ten czas szybko leci. Jeszcze 2 lata do 5, by być pewną, że wyzdrowieje i rak nie wróci.
A tak w ogóle, dla wszystkich tych, które obawiają się, że po histerektomii się postarzeją i w ogóle będą brzydkie: niedawno dano mi 35 lat, a mam 41!!! Nie jest więc źle.
Uściski!

Hej Kalipe u ciebie juz 3 lata to wspaniale, piszesz ze jeszcze 2 lata. Przedemna 5 lat i ci powiem ze walcze z calych sil, mamy dla kogo zyc, pewnie ze sa wzloty i upadki ale do poki walczymy bedzie dobrze. Zycze ci duzo zdrowka, bedzie dobrze buzaki jestes silna kobieta a co do tej strosci hmm ok przytylam troszke to jedyny minus ale mezowi sie bardzo podobam wiec, bede sie starzec z wielka radoscia hehe

Hej Sabinka, pewnie, że jestesmy silne! Też Ci życzę wszystkiego najepszego!!! Ja bez mojego Pana tez bym nie dała rady. Po operacji kupił mi tylko wagę, żebym sie pilnowała, ale już mu wybaczyłam