6 dni do operacji, jak pokonać strach ? - KatkaS

[KatkaS]

W rzeczy samej, Drogie Syrenki. Idzie lepsze , tupie Ja też się staram wytuptać naprzeciw. I coś pewnie przesadziłam, zegarek wskazuje 800 kroków a brzuch ciągnie .
Espumisan działa, trochę bulgocze w brzuchu ale bez boleści. Zjadłam też jogurt naturalny z porządną łyżeczką nasion babki płesznik. W połączeniu z ilością wody i herbat ziołowych, jakie wypijam, bardzo pomaga usprawnić sprawy jelitowe
Jutro kolejny dzień.

[olikkk]

Brawo i tak trzymać

[ASAJ75]

Zuch

[KatkaS]

Staram się być zuchem , czasem wychodzi lepiej, czasem wcale 😄. Chyba jak nam wszystkim.
Jestem pod niesamowitym wrażeniem wiedzy, cierpliwości , empatii Syrenek , które są tutaj obecne. WAS . Zawsze byłam " Team Kobiety"
Z każdą trudną sytuacją w życiu uświadamiam sobie bardziej , że da się wygrzebać z najgorszego bagna i otchłani , mając dojrzałe wsparcie innych kobiet. Czuję wdzięczność i ulgę, że tak doskonale nas ktoś wymyślił

CichoSza , dziś już czwartek. Mam nadzieję , że w wolnej chwili dasz znać, co u Ciebie i jak badania

[Stynka]

KatkaS,
wytrwałości Ci życzę
Na jelita dobrze mi robiły ciepłe herbatki i ciepłe "cienkie" zupki. I jeszcze ...ciepły prysznic

[CichoSza]

KatkaS, świetnie, że czujesz się lepiej z każdym dniem!

Co do informowania o potencjalnym bólu, to tutaj byłabym jednak ostrożna. Myślę, że nie u każdej Syrenki ból pojawia się w jednakowym natężeniu, a poza tym posiadamy przecież różny próg bólu. Dla mnie ból był dokuczliwy, ale znośny, nie musiałam wspierać się żadnymi lekami. Często kobiety przygotowujące się do operacji są już tak zestresowane, że odgórne przygotowywanie ich na wielki ból po zabiegu może jedynie dołożyć niepotrzebny niepokój. Przynajmniej takie jest moje zdanie.

Wróciłam właśnie z ( ..........). Wyszła mniejsza złośliwość raka niż w abrazji, ale za to większe zaawansowanie. Moja prowadząca pani doktor ucieszyła mnie jednak, twierdząc, że udało się wyciąć zmianę we wczesnym stadium. W przyszłym tygodniu mam badania obrazowe, w międzyczasie badania genetyczne i potem będzie kolejne konsylium.
Bardzo dziękuję Wam wszystkim za wsparcie!

[KatkaS]

CichoSza, jak dobrze, że dałaś znać.
Chwała niebiosom za to, że w tak wczesnym stadium wykryto u Ciebie te zmiany i z całą pewnością masz wiele możliwości leczenia , zapobiegania rozwojowi i zupełnego pozbycia się choroby - życia w zdrowiu . Mam tylko ogólną wiedzę w tym zakresie , tyle, ile udało mi się poczytać na forum i usłyszeć od kobiet z mojego otoczenia. Nie przechodziłam też nigdy abrazji , choć jakiś czas temu było blisko.
Mam nadzieję , że jesteś i będziesz dobrej myśli. Ważne też, iż ewentualne badania i planowanie leczenia odbędzie się tak szybko.
Bardzo mocno, z całych sił, trzymam kciuki. Żeby nadchodząca wiosna i lato były już wolne od tego typu stresu . I jesień też , ja to jesienią odżywam 😀.

A ja dziś zrobiłam sos i wyszorowałam umywalkę w łazience. No dobra - przetarłam. Nie szorowałam jakoś mocno. I rozniosłam poskładane pranie do szaf.
Z każdą taką czynnością czuję się jak zwycięzca.
Jedyny minus jest taki , że do gotowanej piersi z kurczaka i lekkiego puree dodałam marchewkę z tym nieszczęsnym groszkiem i wpałaszowałam całą porcję.. Nie polecam. NAPRAWDĘ. Pobolewa i kłuje w jelitach. Dieta to jednak podstawa.

[CichoSza]

Super, że powrót do normalności sprawia Ci tyle satysfakcji i radości. Również pamiętam, jaką radością było dla mnie pierwsze wyjście do sklepu po małe zakupy albo zrobienie porządków w domu. Człowiek by nigdy nie pomyślał, że będzie cieszył się ze sprzątania.

Dziękuję za życzenia! Też jestem typową jesieniarą, jesień to moja ukochana pora roku. Ale nie ta złota, słoneczna, a mglista, listopadowa. To dziwne, ale właśnie podczas takiej pogody mam największy przypływ energii i najlepiej się czuję, za to upalne lato mogłoby dla mnie nie istnieć.

Niestety proces wychodzenia z choroby onkologicznej jest długi. Również do niedawna myślałam, że to działa na zasadzie "operacja i/lub chemia i po sprawie", a tymczasem dzisiaj moja doktor prowadząca powiedziała mi, że o całkowitym wyleczeniu można mówić dopiero po pięciu latach. Okazało się, że moja macica była znacznie powiększona i całkowicie zniekształcona przez nowotwór. Poprzedni szpital proponował leczenie zachowawcze ze względu na brak możliwości bezpiecznego przeprowadzenia operacji, ale cieszę się, że ( ..........) się tego podjęło, bo widzę, że nie było tam już czego ratować.

[KatkaS]

Nie znoszę upałów, ledwo żyję wtedy.
Jesień lubię każdą , tę ciepłą i deszczową. Koc, herbata , świeczka, książka i może lać i wiać . Duńskie hygge to moje najlepsze chwile.

CichoSza , to byłby idealny scenariusz , że chemia czy zabieg i po chorobie. To sytuacja, której życzy się każdemu, u kogo zdiagnozowano nowotwór. A muszę przyznać, że zeszły rok zebrał solidne żniwo, jeśli chodzi o tego typu diagnozy w moim bliskim otoczeniu.
Nowotwór jelit, skóry . U młodych ludzi. Czasem aż trudno uwierzyć. Szczęśliwie rokowania mają dobre i też są już po zabiegach. Ale tak , po pięciu latach można mówić o zupełnym wyleczeniu. Tak im też powiedziano. W międzyczasie badania, dosyć częste , zwłaszcza z tym jelitem chłopak musi się kontrolować.

Dziwny zbieg okoliczności , teraz zdałam sobie sprawę. Całkiem niedawno , w polecanych na YouTube, wyskoczyły mi filmy dziewczyny, która przeszła raka macicy. Jej kanał nosi nazwę NA CHEMII. I do dziś nie mam pojęcia, dlaczego to się pokazało. Może wyszukiwałam coś w jakiejś przeglądarce, nie mam pojęcia. Sporo przeszła. Dziś, na szczęście, ma się dobrze. I tego z całego serca pragnę dla każdej z nas. A zwłaszcza dla tych, które muszą powalczyć więcej i dłużej.
Również czekam na swój wynik HP. To zawsze jest niewiadoma jednak.
Będzie dobrze.
CichoSza , będę Ci kibicowała, wysyłała dobre myśli i całą masę wirtualnego wsparcia . I bardzo chcę, żeby to było szybko i skutecznie.

[eli-50]

Katka pomyślnego zdrowienia i dobrego wyniku
Cichosza pomyślnych wyników kolejnych badań

[ASAJ75]

Kątka- jak dobrze że dobrze. Ale luzuj dziewczyno. Odpoczywaj póki możesz.
Cichosza! Jakiekolwiek konsylium podejmie decyzje poddaj się im i korzystaj z życia. Każde leczenie da się przetrwać i to w niezłym nastroju. Dużo zależy od głowy. Sprawiasz wrażenie opanowanej, ale wiem że najtrudniejsze jest czekanie- na wyniki badań, na wyniki, na decyzje, potem jak rusza leczenie, to jest się w machinie i dostaje się optymizm, że lekarze już robią co trzeba, a więc wyleczą! W Twoim przypadku najważniejsze, że wycięte co trzeba, i nawet jak poddadzą Cię być może chemii, radioterapii czy hormonom, to będzie to już profilaktyka, by paskudztwo nie rozlazło się gdzie indziej.
5 lat- u mnie minęło półtora roku od operacji, rok od końca chemii, zaraz minie rok od końca radioterapii. Żyję jak przed chorobą! Badają mnie co 4 miesiące, sama się wsłuchuję w swoje ciało. Nie patrzę co za 4 lata, że to będzie już bezpieczny czas, ale cieszę się tym co tu i teraz.
Kup sobie książkę” Antyrak”- dużo porad plus historia dobrego człowieka, co zmodyfikować w swoim życiu by ograniczyć ryzyko choroby u zdrowych, przerzutów itp.

Dobrego dnia drogie Panie!

[CichoSza]

Dziękuję za słowa otuchy! Wczoraj miałam wrażenie, że w końcu coś pękło, zszedł stres i niepokój. Jestem w dużo lepszym nastroju, pełna energii i nadziei. Wiem, że może być różnie i nawet wczesne stadia rozwoju choroby potrafią mieć przerzuty czy nawroty, ale zostawiam to gdzieś z tyłu głowy. Chcę cieszyć się życiem.

KatkaS, potwierdzam, że najgorsze zdecydowanie jest czekanie. U mnie było najgorzej po abrazji, kiedy kompletnie nie wiedziałam, co się dzieje i czego się spodziewać. Po operacji było trochę łatwiej, bo wiedziałam już, że w reszcie badań wyszedł rak, trzeba było jedynie go potwierdzić. Mimo to i tak na parę dni przed odebraniem wyniku bardzo się stresowałam. To jest chyba nieuniknione. Na pocieszenie napiszę, że mięśniaki bardzo rzadko okazują się nowotworem złośliwym, stanowią najczęściej zmianę łagodną.

[KatkaS]

Dziękuję za słowa otuchy! Wczoraj miałam wrażenie, że w końcu coś pękło, zszedł stres i niepokój. Jestem w dużo lepszym nastroju, pełna energii i nadziei. Wiem, że może być różnie i nawet wczesne stadia rozwoju choroby potrafią mieć przerzuty czy nawroty, ale zostawiam to gdzieś z tyłu głowy. Chcę cieszyć się życiem.

KatkaS, potwierdzam, że najgorsze zdecydowanie jest czekanie. U mnie było najgorzej po abrazji, kiedy kompletnie nie wiedziałam, co się dzieje i czego się spodziewać. Po operacji było trochę łatwiej, bo wiedziałam już, że w reszcie badań wyszedł rak, trzeba było jedynie go potwierdzić. Mimo to i tak na parę dni przed odebraniem wyniku bardzo się stresowałam. To jest chyba nieuniknione. Na pocieszenie napiszę, że mięśniaki bardzo rzadko okazują się nowotworem złośliwym, stanowią najczęściej zmianę łagodną.

Jak dobrze przeczytać, że tchnęło w Ciebie nową energię i wiarę. Będzie wszystko dobrze. Wszystko 🥰

Ja dziś ciut plamię. Ale to taki malinowy odcień , mleczne . Oczyszcza się , myślę. I nie ma tego dużo. Na spokojnie.

[CichoSza]

KatkaS, podczas ostatniej wizyty w ( ..........) przypomniałam sobie Twoje wcześniejsze pytanie i postanowiłam zadać je swojej lekarce. Powiedziała, żeby nie dźwigać na pewno przez okres dwóch lat, a potem przez resztę życia podchodzić po prostu do sprawy ostrożnie i z rozwagą. Natomiast plecak na pewno jest lepszy niż siatki z zakupami, więc pewnie będziesz mogła powrócić do krótkich górskich wycieczek. Najlepiej uzgodnij to ze swoim lekarzem prowadzącym.

[KatkaS]

CichoSza , pięknie dziękuję. Przepraszam, że dopiero teraz odpisuję, mam najazd koleżanek z pracy , codziennie wpadają, nie nadążam z pieczeniem ciast 😀
Trochę mnie uspokoiło to, co napisałaś. Choć 2 lata to jednak spory kawałek czasu. Ja lubię treningi siłowe, na pewno jakoś będę chciała poćwiczyć . Za jakiś czas. Myślę, że brak ruchu zacznie niebawem doskwierać. Z tęsknotą oglądam zdjęcia i filmiki z górskich wypraw.
Trzeba znaleźć rozwiązanie, substytut. Zdrowie jest najważniejsze.
Za to nie wstaję w nocy sku po 6 razy. Tylko raz.
Ta jakoś i ilość snu do jest nagroda 🥰
Jeszcze raz,dziękuję CichoSza, że zapytałaś i dałaś znać 🌷🌻
Gdybym zapytała swojego duńskego lekarza prowadzącego , dałby mi plecak i powiedział - idź .Tak to tutaj działa.

[CichoSza]

Nie ma za co. Również nie mogę doczekać się powrotu do aktywności fizycznej. Marzy mi się wypad na basen.

Cieszę się, że u Ciebie dobrze. Ciesz się wspólnym czasem spędzonym z koleżankami i zdrowiej.

[KatkaS]

CichoSza , a Ty masz jakieś nowe informacje w sprawie swojego leczenia?

[CichoSza]

Nie mam, cały czas czekam na konsylium. Mają dzwonić. Jeśli mam być szczera, to mam nadzieję, że już dalszego leczenia nie będzie.

[KatkaS]

CichoSza , tego Ci życzę. Żeby to był koniec i pozostaje dojść do formy ,cieszyć się zdrowiem, korzystać z życia.

Sama wciąż czekam na wynik HP. Niby aż takiego strachu nie ma. Ale gdzieś w żołądku siedzi taki nerw i uaktywnia się na samą myśl. Fajnie byłoby już wszystko wiedzieć. Nic to. Nie przyspieszę.

[CichoSza]

Niestety o zdrowiu będzie można mówić dopiero za parę lat, ale życiem bardzo chciałabym zacząć cieszyć się jak najszybciej. Ostatnio śniło mi się, że poszłam pobiegać. Nigdy nie sądziłam, że taki sen może sprawić tyle radości. Rozpiera mnie energia, nie mogę doczekać się powrotu do pełnej sprawności.

Histpatem nie przejmuj się na zapas. Wiem, że to się łatwo mówi, ale raka trzonu macicy zwykle widać w badaniach obrazowych, więc gdyby lekarze go podejrzewali, to pewnie wspomnieliby o nim wcześniej. W razie gdyby wyszło coś nie tak, to będziesz mieć jeszcze czas się martwić, a my będziemy martwić się razem z Tobą.