6 dni do operacji, jak pokonać strach ? - KatkaS

[KatkaS]

U mnie to różnie z podjadaniem. Czasem jedzenie emocjonalne bierze górę , innym razem na widok czegokolwiek mam mdłości. Tą bardziej płynną dietą chcę pomóc swoim jelitom ,ponieważ mam z nimi nie lada problem. I planuję się tym zająć zaraz jak wydobrzeję po operacji. Nie będę już zwlekać.
Gołąbków też bym pojadła, tylko nie chce mi się ich robić Albo klusek śląskich ..bo ja to taka kluskowa raczej , niestety.
CichoSza , będę czekać tutaj w czwartek na wieści , najbardziej i z serca na te dobre .
Mnie zaczyna brzuch z nerwów pobolewać i lekkie plamienie się zaczęło, takie bez powodu w sumie, znowu. Naprawdę mam dosyć tych atrakcji.
Melisę piję w wielkim kubku. Powinnam podwójną .

[CichoSza]

To jeśli masz problemy jelitowe, to jasne, warto zadbać o nie zarówno przed operacją, jak i po niej. Po operacji możesz odczuwać pobolewanie brzucha, kiedy znowu ruszą procesy trawienne, ale jest to do przeżycia. Zwracaj uwagę na to, żeby nie dopuścić do zaparć.

Wiem, że to trudne, bo myśli jednak kołują się w głowie, ale staraj się zrobić coś dla siebie przez ten weekend i skup się na przyjemnościach. W "niemyśleniu" bardzo pomaga dobra książka albo serial. Ja pamiętam, że na tydzień przed operacją miałam wielką fazę na oglądanie filmów grozy i czytanie horrorów, tak silne napięcie odczuwałam. Za to w czasie rekonwalescencji miałam okazję do nadrobienia wszystkich zaległych podcastów kryminalnych Justyny Mazur.

[KatkaS]

Widzisz , ja niestety oglądałam właśnie na YouTube proces intubacji i ekstubacji.
Marzę o tym, żeby być już po , przeczytać te wszystkie książki, które ściągnęłam z Legimi na swój czytnik. Chyba jednak zaczyna być trochę ze mną gorzej. Choć wiem, że muszę to przejść. Po prostu muszę. Ta narkoza mnie przeraża. Miałam podczas cesarskiego cięcia. Ale to było wieki temu !
Myślę, że wszystkie tutaj jesteście jednak odważniejsze niż ja. Ale poradzę sobie, zaraz to minie.

[eli-50]

Teraz może i odważniejsze, ale przed operką nie koniecznie . Wszystko minie za chwilę i niech będzie już tylko lepiej

[Marzena17]

Hej KatkaS
To, co teraz przeżywasz, to normalne. Każda z nas się bała. Ja jestem panikara, mysłam, że mi serducho wyskoczy, ciśnienie miałam bardzo wysokie w szpitalu w dniu przyjęcia. Poznałam bardzo miłą kobietkę, która też czekała na operację i obie się wspierałyśmy. Też bałam się narkozy, moment i zasnęłam i obudziłam się bez problemów. To było raczej przyjemne.
Też miałam mięśniaki, które urosły i uciskały na pęcherz. I oczywiście anemię i krwotoczne miesiączki i plamienia między miesiączkami...koszmar.
A teraz żyję normalnie i cieszę się, że to już za mną. Wiadomo, że po usunięciu macicy są pewne niedogodności, ale coś za coś. Zdecydowanie więcej jest plusów.
KatkaS trzymam kciuki za udaną operację i pozytywne nastawienie

[CichoSza]

Ani intubacji, ani ekstubacji nie będziesz pamiętać. Zaśniesz, zanim cokolwiek zaczną przy Tobie majstrować i wybudzisz się prawdopodobnie już na sali lub w drodze na salę.

eli-50 ma rację. Przed operacją wszystkie się stresowałyśmy i martwiłyśmy, czy się wybudzimy, czy nie będzie powikłań. Mnie dodatkowo lekarze dawali do zrozumienia, że to będzie operacja wysokiego ryzyka, że mogę jej nie przeżyć i żebym była przygotowana na OIOM. Jeden szpital w ogóle odmówił mi operacji (był to szpital, w którym się diagnozowałam i miałam pierwotnie mieć operację robotem), ponieważ obawiał się zbyt dużego ryzyka wystąpienia u mnie poważnych powikłań. Sugerowano mi leczenie chemioterapią i radioterapią, ale w ( ..........) (do którego mnie odesłano) powiedziano mi, że trzeba jak najszybciej operować. Co wtedy przeżywałam, wiem tylko ja.

Jednak moja historia i doświadczenia innych Syrenek stanowią dowód na to, że kobiety ten zabieg przeżywają i dochodzą potem do siebie, nawet jeśli są pacjentkami z grupy ryzyka. Skoro więc ja po ryzykownej laparotomii dzień po zabiegu spacerowałam już po korytarzu, to Ty po laparoskopii będziesz latać.

[Marzena17]

Witaj CichoSza
Przykro mi, że przechodzisz takie trudne leczenie w tak młodym wieku.
Jesteś bardzo dzielna.
Chciałbym Ci powiedzieć, że ból brzuchu po naszej operacji utrzymuje się długo, kilka miesięcy, zwłaszcza przy tradycyjnym cięciu brzucha. Po operacji najgorsza pozycja, to siedzenie. Najlepsza pozycja, to półleżąca, leżąca, krótkie stanie, chodzenie...i to nie tylko w pierwszych dniach po operacji. A Ty jesteś świeżynką. Dużo zdrówka i dbaj o siebie Syrenko

[KatkaS]

To prawda , CichoSza, jesteś bardzo dzielna. Życzę Ci, żebyś resztę swojego długiego życia spędziła bez tego typu " niespodzianek" , wyczerpałaś już limit. To, co opisujesz brzmi wręcz przerażająco. Jak dobrze, że jesteś w tym miejscu i masz, zarówno te decyzje, jak i operacje za sobą.
Dziękuję po raz kolejny i szybko nie przestanę. Wolę tutaj napisać niż rozmawiać o tym z bliskimi. Jednak moje dziewczyny się trochę nakręcają, ciągle dopytują. A już pytanie " a jak tam, jak się czujesz/trzymasz" mnie przerasta.
Chyba ustalę im jakieś zasady, robi się jakby nerwowo... A tutaj tak spokojnie i rzeczowo. I ciągle tu jesteście , w moim nerwowym wątku. ❤️❤️❤️

[eli-50]

Katka niezręczne pytania puszczaj mimo uszu, skoncentruj się na wyciszeniu organizmu i nastawieniu go na zwycięską batalię

CichoSza

[olikkk]

U nas tak spokojnie, bo wiemy, że strach minie i życie toczy się dalej w lepszej kondycji, a u mnie już 14 lat czego i Wam życzę z całego serca

[KatkaS]

Już jutro.
Wstałam z bólem brzucha , wiecie, taki lękowy, skoncentrowany, przeszkadzający. Pomyślałam sobie,że wezmę jakiś Valused, Kalms , czy coś podobnego. Zajrzałam do apteczki, wszystko przeterminowane. A nie mieszkam w Polsce, żeby można było dostać takie specyfiki w każdej aptece (albo nawet w markecie). Skandynawia jest jednak specyficzna pod tym względem.
Pozostaje mi melisa w potrójnych dawkach , dzbanek za dzbankiem .
Mam fazę sprzątania , nie mogę siedzieć ani leżeć , nosi mnie. A też skoncentrować się na czytaniu nie sposób.
Jak dobrze będzie mieć to już za sobą. Czekanie jest najgorsze.
Dobrej niedzieli 🌷🌻

[Marzena17]

Jeszcze chwilkę musisz wytrzymać, a później już z górki..

[CichoSza]

Dziękuję za miłe słowa, dziewczyny!

KatkaS, przepraszam, że nie odpisywałam, ale miałam problemy z Internetem i byłam odcięta od naszego Syrenkowego świata. Mam nadzieję, że zabieg przebiegnie bez żadnych komplikacji i szybko do nas wrócisz. Oczywiście pisz, jak tylko będziesz mieć ochotę.

[olikkk]

KatkaS powodzenia

[KatkaS]

Melduję, że oficjalnie zostałam Syrenką.
Operacja zaczęła się jakoś 8:15 . W ogóle się tego nie spodziewałam , byłam pewna, że trzeba będzie czekać. A tu z marszu . Nawet , pomimo tego okropnego strachu pomyślałam, że to lepiej. Że w końcu będzie po wszystkim.
Cały zespół był przemiły i profesjonalny , wyrozumiały. Wszystko mi tłumaczyli i tak, jak obiecali, nie obudziłam się z rurką intubacyjna w gardle, jak to miało miejsce podczas wybudzania po cesarskim cięciu. Do dziś pamiętam brak powietrza i dławienie.
Tutaj nic takiego nie miało miejsca , obudziłam się , jak parkowano łóżko na sali pooperacyjnej , przy dużym oknie , w które padało piękne słońce i mogłam podziwiać śnieżny krajobraz.
Nie na długo, oczywiście , bo głowa mi sama leciała. Poprosiłam też o leki , czułam ból , taki silniejszy, jakby miesiączkowy.
Tak sobie poleżałam w tym półśnie , potem już dostałam kawę i przyszedł do mnie mój mąż. Wstałam też na siku , mało przyjemne , pieczenie i trudno było coś z siebie wydusić bez parcia. Ale parę kropi poleciało. I mogłam przebrać się we własne ubranie. Zaraz przyszła pielęgniarka i omówiłyśmy to, co zostawił mi lekarz w opisie.
Moja macica z tymi mięśniakami ważyła 170 gramów. Została usunięta z jajowodami , jajniki beż żadnych zmian, zdrowe.
Oczywiście będę czekać na wynik HP.
Przeszłam długim korytarzem z sali pooperacyjnej do wyjścia ( pod pachę z mężem , wiadomo) . Łyk zimowego , czystego powietrza był jak nagroda. Cudowny moment 🥰.
Przyjechaliśmy do domu, szybko w koszulę nocną i do mojego ukochanego łóżka.
I ścięło mnie , powiem szczerze. Dopiero niedawno obudziłam się , bardziej przytomna.
Myślę , że jutro będzie o wiele lepiej . Choć nie jest absolutnie jakoś źle. Jest o wiele lepiej, niż się spodziewałam.
DZIĘKUJĘ WAM. Z całego serca . 🙏🙏🙏❤️❤️❤️🌷🌷🌷

[KatkaS]

CichoSza, absolutnie nie przepraszaj, jejku.
To bardzo zdrowe robić sobie przerwy od rozmów o chorobach i zająć się przyjemniejszymi rzeczami. Albo po prostu skupić na czymś innym. Mam nadzieję , że masz się dobrze , że spędziłaś fajny weekend 🌻⚘️

[olikkk]

KatkoS rano operacja, a Ty już w domu i sama szłaś do wyjścia ze szpitala ?
U Was tak się robi ?
Matulu
Mnie we wtorek operowali, a dopiero na drugi dzień rano próbowałam bezskutecznie wstać do łazienki i nie dałam rady
Dopiero w sobotę wracałam do domu.
Co prawda miałam cięcie a nie laparoskopię, ale to i tak szok dla mnie
Obyś się teraz dobrze goiła

[KatkaS]

Tak Tutaj procedura jest właśnie taka ( mieszkam w Danii).
O ile nie przewidują komplikacji zapewne. Operowana byłam w ambulatorium chirurgicznym. 3 mofiny pod pachę , inne przeciwbólowe do kupienia w aptece ,bez recepty. Cewnik to nawet nie wiem, kiedy mi założyli i zdjęli , działo się to już podczas operacji.
Normalnie szłam, pod pachę z mężem , nawet nie zgięta. Tyle, że powolutku. Już kilka razy byłam sama zrobić siku.
Tak to wygląda właśnie.
Jutro mają do mnie zadzwonić i zapytać , jak się czuję. A kazali wstawać , jeść co lubię .. nic o winku tylko nie wspomnieli 🤣 Żarcik taki.
Ja oczywiście będę przestrzegać diety , nie forsować się i nie dźwigać. Mam miesiąc zwolnienia.
Hitem natomiast największym jest informacja zawarta w ulotce instruktażowej, jaką dostałm ze szpitala. Stanowi ona , że współżycie można rozpocząć w dowolnym momencie, należy jednak , w przypadku krwawień, stosować prezerwatywę. Już lecę ... że tak powiem🤯

[CichoSza]

Super, że już jesteś w domu! Osobiście uważam, że we własnych czterech ścianach i wśród bliskich człowiek dwa razy szybciej dochodzi do zdrowia. Jak po własnej operacji dostałam zielone światło na powrót do domu po kilku dniach, to cieszyłam się jak na Gwiazdkę.
Fajnie, że poszło tak sprawnie i obudziłaś się bez komplikacji. Widać w Danii do zabiegu laparoskopowego usunięcia macicy podchodzi się tak, jak u nas np. do zabiegu abrazji. Na pewno powoduje to mniejszą ilość stresu, bo tyle się dzieje, że człowiek nie ma kiedy myśleć i gdybać. Też wolałabym mieć operację przeprowadzoną z marszu, ale jednak trochę tych przygotowań na dzień przed było, więc pewnie nie byłoby to możliwe.

Odpoczywaj, kochana. Obejrzycie sobie z mężem jakiś fajny film.

Co do współżycia, to u mnie na wypisie jest zakaz współżycia przez 6 tygodni. Na pewno odczekałabym trochę, żeby mieć pewność, że w środku wszystko się poukładało i zagoiło.

[ASAJ75]

KaTka, jak dobrze że już po i w domu. Z tym jedzeniem wszystkiego co lubisz uważaj, jelita mają więcej miejsca, się rozpychają i łatwiej wzdymają, kapustę, brokuły, kalafior, strączki odpuść sobie. Zbyt wiele słodkiego i nabiału też nie służy. Popijaj lekkie siemię, żeby uniknąć zaparć. Ja jadłam prażone jabłka z jogurtem naturalnym. Spaceruj troszkę, nie dźwigaj, dogadzaj sobie i wypoczywaj. Sex- no rozbawiła mnie Twoja ulotka. Ale spodziewaj się, że ta ochota przyjdzie, ale pewnie nie wcześniej jak za jakieś 5-6 tygodni, wszystko musi się wygoić, przestać krwawić i sączyć. W moim przypadku to było jak pierwszy raz, cudowny, czego i Tobie życzę.