Stan przedrakowy, przed operacją - AnnaZ

[hugnonot]

Wczoraj byłam na konsultacji u onkologa. Jestem już zdecydowana na operację. Termin 2 marca.
Bardzo mnie podbudował na duchu, choć wiadomo, że myśl o najgorszym zawsze jest z tyłu głowy.
Mam przepuklinę pępkową, małą, ale jednak... Mimo to doktor nie wyklucza, że zoperuje mnie laparoskopowo. To byłoby wspaniałe, bo wiem z doświadczenia, że do zdrowia wraca się dużo szybciej. Cięcie brzucha to dużo więcej bólu.
Zobaczymy jednak czy będzie to możliwe.
Ostatecznie podejmą decyzję jak zawsze już w szpitalu.

I bólu i szpetna blizna

[olikkk]

Zaraz szpetna, mojej wcale nie widać
Nie każdy ma problem z gojeniem ran ciętych.
AniuZ witaj w naszym gronie i myśl pozytywnie

[hugnonot]

Zaraz szpetna, mojej wcale nie widać
Nie każdy ma problem z gojeniem ran ciętych.

Masz poziomą a to ogromna różnica. Poza tym blizna jaka by nie była szpeci. Jeśli ktoś może mieć laparoskopowo to lepiej.
Gdybym miała taką szansę to bym z niej skorzystała.

[jaga]

Witaj Aniu . Lepiej nie mogłaś trafić ze swoim problemem, jak do Syrenkowa .

Ja też jestem po operacji usunięcia wszystkiego z powodu polipa i rozrostu złożonego z atypią (w hist-pat pooperacyjnym nie było niczego z tych rzeczy). Stając oko w oko ze stanem przedrakowym, po uzyskaniu tutaj wsparcia Dziewczyn , pozostał mi tylko tylko wybór - czy ciachać też jajniki, czy nie. Wszystko opisałam w swoim WĄTKU - nie jest jakiś masakrycznie długi, więc może będzie Ci się chciało przejrzeć .
Operację miałam 7 września 2020 r., a 14.10 wróciłam do pracy w trybie zdalnym. Z dźwiganiem ciężkich rzeczy uważam do dzisiaj, a resztę codziennych czynności wdrażałam systematycznie, choć ostrożnie. Przed operacją warto wzmocnić mięśnie brzucha - dzięki temu szybciej dochodzi się do siebie po operacji. A po operacji dużo spacerować! .

[AnnaZ]

Bardzo dziękuję Jaga za kontakt.
Przeczytałam Twój wątek.
Dobrze sobie radziłaś i radzisz!
Generalnie na razie nie ogarniam jeszcze tego co mnie czeka. Pocieszam się jedynie, że jestem w dobrych rękach bardzo dobrych, znanych mi operatorów. Ale to, że muszę być w szpitalu bez rodziny, bez przytulenia, potrzymania za rękę, sama... przeraża mnie tak, że aż tracę oddech. Nie wiem jak to wytrzymam, nie wyobrażam sobie tego😢
Gdyby nie pandemia to byłoby zupełnie co innego. Jak przez to przejść w pojedynkę???

[jaga]

Generalnie na razie nie ogarniam jeszcze tego co mnie czeka. Pocieszam się jedynie, że jestem w dobrych rękach bardzo dobrych, znanych mi operatorów. Ale to, że muszę być w szpitalu bez rodziny, bez przytulenia, potrzymania za rękę, sama... przeraża mnie tak, że aż tracę oddech. Nie wiem jak to wytrzymam, nie wyobrażam sobie tego😢
Gdyby nie pandemia to byłoby zupełnie co innego. Jak przez to przejść w pojedynkę???

Też się tego obawiałam, bo też byłam operowana wśród procedur covidowych. I powiem Ci, że już w szpitalu stwierdziłam, że tak jest lepiej. Serio . Z rodziną i przyjaciółką "wisiałam" na smsach (po operacji dłuższe mówienie bardzo mnie męczyło). To, że bezpośrednio przy mnie nie było nikogo z bliskich, w trójnasób rekompensował fakt, że przy innych pacjentkach też nikogo nie było, w związku z czym na oddziale były: cisza, spokój, brak skrępowania. Gdy jest się słabym i obolałym, ostatnie czego się chce, to rwetes odwiedzających i spoglądające na Ciebie obce oczy. Moja "współlokatorka" była tego samego zdania . Zatem spróbuj podejść do "covidowej samotności" od tej strony . Będzie dobrze!

[eli-50]

Aniu w obecnej sytuacji im mniej osób wokół bezpośrednio po operacji tym bezpieczniej. Organizm jest zbyt osłabiony. Zgodzę się z Jagą co do męczących wizyt szczególnie tych przy sąsiednich łóżkach. Na szczęście są telefony. Tu też będziemy czekać na wieści i zaciskać kciuki .Trzymaj się mocno

[AnnaZ]

Macie rację, to ma swoje plusy rzeczywiście...
Postaram się tak na to patrzeć!
A powiedzcie jak po operacji? Sporo spałyście, bo człowiek taki słaby czy ból nie pozwalał??
I jeszcze powiedzcie jak wygląda dzień przed? Jakie badania robią? Czy trzeba brać coś na przeczyszczenie/lewatywa??
I kiedy jest realna szansa na wypis do domu jeśli nie ma komplikacji??

[hugnonot]

Odpowiadam wg. punktów, ale weź proszę pod uwagę, że każdy szpital ma swoje zwyczaje.

> A powiedzcie jak po operacji? Sporo spałyście, bo człowiek taki słaby czy ból nie pozwalał??
kwestia indywidualna, ja nie spałam
> I jeszcze powiedzcie jak wygląda dzień przed? Jakie badania robią?
zazwyczaj badania krwi, RTG płuc jeśli wcześniej nie zrobione, EKG, wizyta anestezjologa
masz już określoną grupę krwi - potwierdzoną dokumentem?
> Czy trzeba brać coś na przeczyszczenie/lewatywa??
zazwyczaj dają środek na przeczyszczenie, dostajesz do wypicia i biega się do WC, dobrze mieć ze sobą butelkę wody a najlepiej kilka małych, niegazowanej oczywiście i jakiś ręcznik papierowy
>I kiedy jest realna szansa na wypis do domu jeśli nie ma komplikacji??
po 4-5 dniach

[eli-50]

Te tematy były już opisane na forum, ale pewnie ciężko Ci się do nich dokopać
Przed operką u mnie badanie krwi i EKG. W przeddzień musiałam pić płyn na przeczyszczenie. Po operacji sporo spałam, ale z przerwami. Mało wygodnie jest leżeć po cięciu. Środki przeciwbólowe bardzo pomagały. W czwartej dobie byłam wypisana.

[olikkk]

Macie rację, to ma swoje plusy rzeczywiście...
Postaram się tak na to patrzeć!
A powiedzcie jak po operacji? Sporo spałyście, bo człowiek taki słaby czy ból nie pozwalał??
I jeszcze powiedzcie jak wygląda dzień przed? Jakie badania robią? Czy trzeba brać coś na przeczyszczenie/lewatywa??
I kiedy jest realna szansa na wypis do domu jeśli nie ma komplikacji??

Spałam sporo, ból mi nie przeszkadzał, gości nie oczekiwałam i dobrze że nie mieli wstępu w dniu operacji

Dzień przed tylko badanie przez ordynatora i decyzje co do zakresu operacji.
Wszystkie potrzebne badania i anestezjolog był przed przyjęciem do szpitala.
Wieczorem przed - lewatywa ( wolę to niż picie mikstury )
Operacja wtorek - wypis w sobotę - przed wyjściem zdjęcie szwów.
Tak z grubsza

[Violka]

Czesc.
A ja byłam zdziwona bo zero lewatyw, czy środków na przeczyszczenie. Dzien przed mogłam zjesc tylko zupkę szpitalną w południe, a później tylko pić i pić.

[AnnaZ]

Viola, a jak się czujesz w te 3 tygodnie po...? W ogóle jak się czujecie dziewczyny bez tych narządów? Właśnie zaczyna mi się ostatni okres w życiu... dziwne uczucie...🥺
Operacja coraz bliżej... 2 marca...🤯

[eli-50]

W sumie to nie czuję, że ich nie mam. Tylko po usunięciu jajników tzw. chirurgiczna menopauza dawała się trochę we znaki. Takie same i ja miałam odczucie, gdy trzeba było żegnać się z okresem. Ale bez niego jest o wiele łatwiej

[Violka]

Czesc.
Naprawdę bardzo dobrze się czuję. Odpukać. Wstawanie czy kładzenie się- wtedy trochę czuję jakby ciężkosc brzucha. Chodzenie, siedzenie i lezenie bezbolesne. Nastraszyłam się tu trochę na forum ze z pol roku na L4 będę siedziec i cierpieć. Psychicznie jest super- ja mam zostawione jajniki, wiec z hormonami chyba ok.
Ale powiem Wam ze jestem osobą co przyjmuje zmiany. I jak wiem ze jakieś intensywniejsze sporty muszą poczekać to czekam i nie cierpię.
Jak miala byc operacja to wiedziałam ze niedogodności będą, wiadomo, że wolałam, żeby było już PO.
Powiem Wam że kolejne dwa tygodnie mam zamiar( trochę z nudów a trochę żeby się uzewnętrznić) spisywać bloga o byciu Syrenką i zebrać moje doświadczenia, przemyślenia i trochę wiedzy nt operacji i tematów okolicznych.

[Anita71]

Dzień przed operacją EKG, badanie krwi, ginekologiczne, w dniu operacji ginekologiczne w obecności ordynatora, może dlatego że wcześniej, tj. w dniu przyjęcia mnie nie widział gdyż była to niedziela, więc badanie i na stół. Przed zero lewatywy, zero środków przeczyszczających, ponieważ sama się "ogoliłam" to miałam to z głowy, inne panie dostały sprzęt do samodzielnego ogolenia. Nie miałam ustalonej na papierze grupy krwi i szpital sam to wykonał, ale tak nie za bardzo im się to podobało , że nie mam kwitu z grupą krwi ale też nikt mi nie powiedział, że muszę mieć. Po nie spałam praktycznie w ogóle, nie mogłam, ból był w drugiej albo trzeciej nocy po operacji chyba trzeciej a pisze, że w nocy, bo wtedy najbardziej był odczuwalny. Co do braku macicy hm... Nie czuję jako taka że jej nie ma ale odczuwam dolegliwości z tym związane, i to te menopauzalne, i te dające mniejsze odczucia przy stosunku. Czuję że pochwa jest inna, macicy mi nie brakuje ale jajników tak. Warto o nie zawalczyć. Ale jeżeli jest prawdopodobieństwo niebezpieczeństwa ich pozostawienia to wiesz trzeba to z rozwagą przeanalizować.

[Anita71]

Co do odwiedziń, wręcz zabroniłam bliskim przyjeżdżać i była to dobra decyzja. Odwiedziny po tak ciężkiej operacji męczą. Oczywiście jeżeli dasz radę sama się poruszać. Ja byłam samodzielna moje koleżanki z sali tez. Tylko ważne żeby zabrać ze sobą potrzebne rzeczy to nikogo nie musisz angażować w zakupu. Natomiast bardzo ważna jest pomoc rodziny po powrocie ze szpitala.

[Stynka]

sama się "ogoliłam" to miałam to z głowy,

hmm...

[Anita71]

No i nie tylko z głowy ale i z tamtej części ciała tez

[Stynka]