Pomóc w realu i nie tylko

[Necia]

Kochane syrenki, pisze do Was w imieniu mojej koleżanki Uli z Banina 17 km od Gdańska która jest5 tą dobe po histerectomii bez usunięcia jajników.Ula ma36 lat ma 2 ke dzieci 7 letnia dziewczynkę i1.5 rocznego chlopczyka.Cierpi psychofizycznie od18 mies jest po2 cesarskich,2 och embolizacjach w Lublinie z powodu przekrwienia i żylaków miednicy mniejszej, bezskuteczne laparoskopii w lipcu u ( ...............) a teraz 5 dni temu laparoskopii z histerectomią u (...............) w Poznaniu.Ula cierpi psychofizycznie, nie potrafi zająć się malymi dziećmi nalezycie,ma chwile załamania nerwowego bo jest w chroniczny bolu i czasem żałuję że zaszła w ciążę z ostatnim synkiem bo id ciąży zaczęły się jej problemy zdrowotne. Ula tu nie wchodzi na forum bo nie ma kiedy i jest b.zaobsorbowana swoimi dolegliwościami i brakiem poprawy.Czuje przepelnienie i ciezkosc w kroczu i dole brzucha od18 mies co uniemożliwia jej normalnie funkcjonowanie na codzień.To fajna młoda dziewczyna byłam.u niej w szpitalu 2 x tylko potrzebuje dużego wsparcia a ja mieszkam od Gdanska350 km w Poznaniu.Tu miała zabieg w Poznaniu bo ja namówiłam ponieważ ja narazie jestem.zadowolona a też cierpiałam na to co ona+ adenomioza i endometrioza i jest lepiej.Ula nie odczuwa żadnej poprawy, tłumacze jej że to wymaga czasu ale ona nie wierzy w cuda i mówi że jest to samo uczucie co przed operacja.Podam do sb nr tel 607203459 i jak któraś z koleżanek byłaby chętna spotkać się z nią w realu,wesprzeć psych, może polecić kogoś z jej okolic to byłabym b.wdzieczna.Podam wtedy nr tel do Uleńki.B się o nią martwię z koleżanką Izą która jest tuż przed histerectomia i ja odwiedziła za moją prośbą w szpitalu u nas w Poznaniu.B.jej wspolczujemy jest tyle w niej bolu wewn i fiz a to fajna wartościowa dziewczyna.Psycholog niewiele pomógł.Prosze o.odzew koleżanki z okolic i nie tylko.Aneta z Izą.

[olikkk]

Piąta doba to przecież tak krótki czas od operacji, więc wszystko jeszcze boli i ciągnie. Nie ma powodu do paniki, ale rozumiem ją, bo tyle już przeszła i straciła cierpliwość
Sama jesteś po takiej operacji to wiesz że trzeba czasu aby organizm doszedł do siebie.
To że ma małe dzieci znacznie utrudnia jej rekonwalescencję
Nie ma przy sobie kogoś kto by się zajął dziećmi i udzielił jej wsparcia ?
Mąż czy ktoś inny z rodziny ?
Bardzo jest to wskazane żeby blisko był ktoś życzliwy i pomocny w różnych przyziemnym sprawach.
Cierpliwość i wiara że będzie dobrze to najważniejsze, ale bez wsparcia kogoś bliskiego może być ciężko przez pierwsze dni

[Necia]

Tłumacze jej ale ona niecierpliwa.Maz w pracy. Czasem teście wejdą a tak jest sama z dziećmi.Ona b.cierpi psychofiz.Brak jej brackiej duszy.My z Izą wspieramy ja jak możemy ale to tylko kontakt tel a gdyby ktoś był bliżej np wyjście na kawe,odwiedziny wiem ze byłoby jej lepiej bo podczas naszych odwiedzin w szpitalu jak zabraliśmy ja do bufetu potrafiła nanometrów wyłączyć się od myślenia i bólu i nawet uśmiechać się.Dlatego proszę kogoś z okolic Gdańska o wsparcie najlepiej w realu dla koleżanki Uli.

[olikkk]

Dlaczego mąż nie wziął opieki albo urlopu na ten czas ?
Ja nie rozumiem takiej postawy ....
Wiadomo że po operacji nikt nie jest w stanie zajmować się obowiązkami domowymi i opieką nad dziećmi.
Teściowie nie powinni wpadać w odwiedziny tylko przejąć jakieś obowiązki jeśli ich syn o tym nie pomyślał, albo nie może

[Necia]

On przez te18 mies wykorzystał juz wolne i opiekę teraz jest na L4 które defacto mu załatwiłam.na2 tyg,tu chodzi o wsparcie psych emocjonalne narazie mąż jest do2 tyg w domu i czasem teście a potem.jest sama.Ona potrzebuje wsparcia psych,dobrej koleżanki na miejscu i osób które cierpiały na zespół przekrwienia miednicy mniejszej i zylaki.Nie nam jej oceniać jej sytuacje w domu,mąż juz wykorzystał maximum.wolnego,jej siostra tez schorowana z chorym synem jej nie może pomoc.a teście są starsi.Dlatego proszę w imieniu Uli która oczywiście wie o tym poście o odzew.

[olikkk]

Ja nie chcę nikogo oceniać, nie znam sytuacji, ale napisałaś że mąż w pracy, a ona sama z dziećmi i obowiązkami...
Wypowiedziałam się na podstawie własnych doświadczeń z okresu po operacji.
Ja najbardziej potrzebowałam żeby ktoś przejął wszystkie moje wcześniejsze obowiązki i zwolnił mnie z troski i myślenia co komu potrzebne i co trzeba zrobić w domu itd. Jeśli nie jestem w stanie zadbać o swoje własne obolałe ciało i psychikę, to tym bardziej nie ogarniam reszty spraw i depresja gotowa
Dlatego taki nacisk kładę na pomoc w przejęciu domowych i rodzinnych obowiązków.
Jeśli ktoś bliski mnie w tym odciąży, szybciej jestem w stanie się ogarnąć, wyjść na prostą.
W tej sytuacji każda pomoc jest wskazana, zarówno małżonka, rodziców czy teściów, ale też Syrenek które doświadczyły, że najgorsze dni kiedyś miną i tego życzę Twojej koleżance z całego serca

[Necia]

Tu chodzi bardziej o ból,ona mówi ze wciąż jest ten sam.Nie tyle o pomoc w obowiązkach co o przewlekły ból uczucia ciężkości w kroczu.Chce porozmawiac z kimś z okolic w real.Lekarz jej powiedział ze za3 4 dni będzie super z tym uczuciem ale tak nie jest, ból jest ten sam18 mies i ma zalamke.

[olikkk]

Neciu co u Twojej koleżanki ?
Czy ma się już lepiej ?
Pozdrawiam Was cieplutko